Soldaki Abdülvahap. Antep Fransız işgalinde. Bir gün tepelik bir yerden geçerken bir yol ayrımına gelmişler. Kardeşi bir yerden o diğerinden geçmiş. Fransız keskin nişancısı dedemin kardeşini tek kurşunla öldürmüş. O kalmış. Sonra biz olmuşuz. Tersi olsa yoktuk. Sağdaki Boşnak Hasbi.
Balkan Savaşından sonra Eskişehir’e gelmişler. Babası bozacıymış. Yunanlıların işgalindeymiş Eskişehir. O zaman bardak azmış. Boza içtikten sonra bardakları kırarmış Yunan askerleri. Bunu yapan birine tokat atmış büyük dedemiz. Demişler ki komşuları, “Yahu yanlış yaptın.” Ertesi gün altı Yunan askeri gelmiş ve büyük dedemi kurşuna dizmiş. Büyük annem çocuklarıyla İnegöl’e göçmüş ertesi gün. Dedem küçükmüş. Cumhuriyetten sonra şehit çocuklarına devlette iş verilince dedemin şansına da mübaşir olmak düşmüş.
Cumhuriyet’in yüzüncü yılı konserle, marşla, heykelle, hamasi nutuklarla filan kutlanmaz.
Okumak gerek.